آغوش گشوده‌ام
بر خوشه‌های این عصرِ ملتهب
و سرم برجی از آتش که به آسمان پیوند میخورد
یا بغل بغل خوشه‌های این زمانه‌ی تاریک
و تلی از آتش
که در ذهنم زبانه میگیرد
یا صد بغل سنبل
که از این روزگار سیاه چیده‌ام
چیست این دریای خون،خفته بر بستر ریگزار؟
و سقوط خورشید
آی بیکران آتش این سرزمین
تو بگو:
ما به فردا چه بگوییم؟
چه پاسخ بدهیم؟
پاره‌های تاریخ در حنجره‌ام
و بر چهره‌ام داغ این همه قربانی
چه تلخ است بیان این اندوه
حروف الفبا چه نارسا
و واژه‌ها چه تنگ و ترش
آغوش گشوده‌ام
بر خوشه‌های این عصرِ ملتهب
و سرم برجی از آتش
که به آسمان پیوند میخورد
آی
.
#آدونیس

لینک تلگرام